Sinds onze tweetalige deelname aan het Congres Brussel-Allerheiligen in 2006, ben ik altijd het verlangen blijven koesteren om op een goeie dag eens een open bezinningsweekend in het Nederlands te organiseren (mijn moedertaal), zowel voor Vlamingen als voor Nederlanders. Toen was de tijd er blijkbaar nog niet rijp voor...

Na onze jubileumretraite in Lourdes in 2008, heb ik met een Vlaamse pater monfortaan - pater Jan Meeuws - gesproken over onze spiritualiteit en over onze Gemeenschap. Pater Jan, die van Nederlandse afkomst is, was daarover zo enthousiast dat hij meteen bereid was om een recollectie (=bezinningsweekend) te preken in het Nederlands over het thema "Gods Liefde heelt onze gebrokenheid".
Bovendien vieren wij dit jaar het 25-jarig jubleum van de Gemeenschap in België, wat voor ons de ideale bijkomende gelegenheid was om dat project van een recollectie in het Nederlandstalig gedeelte van België, weer op te pikken. Omdat pater Jan goed gekend is in de Foyer de Charité (kasteel Zellaer) in Bonheiden, lag voor ons de keuze van de plaats al meteen voor de hand (1). 
We hadden met alle mogelijke middelen zowel Vlamingen als Nederlanders uitgenodigd, en ik moet toegeven dat ik een week voor het weekend ontgoocheld was door het geringe aantal reacties... Moesten we het afgelasten?... Nee!.. Naar het schijnt treedt de Heilige Geest altijd in werking "om vijf voor twaalf" zoals iemand me zei om me moed in te spreken. En dus stonden we uiteindelijk zaterdagmorgen 21 februari met tien deelnemers en pater Jan in het het kasteel Zellaer in Bonheiden: onder hen twee Nederlanders: vandaar het "internationaal" karakter van dit weekend!

Wat verwachten ze? Een eerste ronde tafelgesprek geeft aan ieder de kans om iets te zeggen over z’n persoonlijke geschiedenis, z'n zoektocht, z'n pijn, z'n reden om erbij te zijn, z'n verwachtingen voor dit weekend... Het is al gauw duidelijk dat het publiek heel verschillend is: sommigen hebben nog nooit een retraite of bezinningsweekend gevolgd en anderen hebben al een hele weg afgelegd van innerlijke genezing en geestelijke groei... Een ding hebben we gemeen: we zijn allemaal gescheiden en alleen - de meesten al jaren – en ieder lijkt tenminste op zoek is naar "een mogelijke weg" met Christus, zoals er in de aankondiging stond.

Na het eerste onderricht van pater Jan, treden we binnen in een opmerkelijke stilte! Ik moet toegeven dat ik het nog niet gauw eerder heb meegemaakt: niemand leek zelfs maar de behoefte te hebben om die haast bovennatuurlijk stilte te willen breken, zelfs niet aan tafel. Ze zeggen dat de mensen uit het "noorden" minder grote babbelaars zijn (of meer in zichzelf gekeerd?) dan die van het "zuiden". Zou dat dan toch waar zijn?... Hoe dan ook, die stilte was prachtig en exemplarisch en de Heilige Geest heeft alle gelegenheid gehad om al wat we al gehoord hadden, zachtjes te laten bezinken...

In de namiddag nam pater Jan een "interview" af van Martin en van mezelf. Het publiek kon aldus vaststellen dat die "mogelijke weg" van liefde en trouw toch heel persoonlijk kan zijn: de Heer doet zich aan eenieder immers kennen op een andere manier, Hij past zich aan aan onze persoonlijke gevoeligheden.

Na het vieruurtje komt priester Alain Bandelier - onze algemene geestelijke leider die speciaal uit Frankrijk was gekomen - aan in alle stilte, en ook priester Christophe Cossement, de geestelijke raadsman van onze Belgische groep CNDA. Omdat hij niet echt tweetalig is, heeft hij niet volop kunnen deelnemen, maar zijn sympathieke aanwezigheid was ons een hart onder de riem en hij heeft in de late namiddag de eucharistie samen met pater Jan geconcelebreerd.

‘s Avonds na de aanbidding, tijdens het zegenings- en genezingsgebed heeft pater Jan ieder van ons persoonlijk gezegend met het Heilig Sacrament en de handen en het voorhoofd gezalfd met olie uit een gewijde icoon.

's Zondags heeft priester Alain Bandelier de eucharistie mee opgedragen. De Heilige Geest had ons een organist en cantor van gregoriaanse gezangen gestuurd onder de deelnemers, die z’n talenten heeft kunnen tonen tijdens die mis. Dat was een mooie knipoog naar priester Alain die als Fransman uiteraard geen woord Nederlands kan.

's Namiddags heeft hij wel deelgenomen aan het afsluitend ronde tafelgesprek (met privé simultaan vertaling) en we hebben mogen vaststellen dat de Heilige Geest echt aan het werk was geweest tijdens het hele weekend, maar vooral tijdens dit rijke deelmoment, waarop verscheidene aanwezigen onbevangen hebben kunnen uitdrukken wat ze ontvangen hadden als licht, bemoediging en troost voor deze "mogelijke weg" voor alleenstaande echtgescheidenen op zoek naar de zin van trouw aan hun huwelijkssacrament...

We hebben nog geen datum vastgelegd voor een volgende gelegenheid, maar ik heb wel onthouden dat er verscheidene waren die alvast met elkaar in contact wilden blijven... Een klein zaadje vol belofte is gekiemd. We gaan het aan de Heilige Geest toevertrouwen opdat hij het op Zijn tijd zal laten wortel schieten...

Dank Heer voor deze mooie ervaring!

===================================================

(1) De Communion ND de l'Alliance heeft in Frankrijk een sterke band met de Foyers de Charité - gesticht door Marthe Robin. In België bestaan er maar twee: een in Bonheiden en een in Spa- Nivezé.